Βαν Ντάικ, Άντονι σερ

(Sir Anthony Van Dyck, Αμβέρσα 1599 – Λονδίνο 1641). Φλαμανδός ζωγράφος. Γιος εύπορης οικογένειας, φαίνεται ότι εργάστηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα στο εργαστήριο του Χέντρικ Βαν Μπάλεν, γιατί όταν το 1618 άρχισε τη συνεργασία του με τον Ρούμπενς (που υπήρξε σημαντική για την καλλιτεχνική του διαμόρφωση), ήταν ήδη μέλος της συντεχνίας των ζωγράφων της Αμβέρσας. Το 1620, ο λόρδος Άρεντλ τον προσκάλεσε στην Αγγλία και του εξασφάλισε ένα επίδομα από τον βασιλιά Ιάκωβο Α’. Το επόμενο έτος ο Β.Ν. εγκατέλειψε το Λονδίνο και ύστερα από μια σύντομη διαμονή στην πατρίδα του ταξίδεψε στην Ιταλία. Γνώρισε τη Φλωρεντία, τη Ρώμη, το Παλέρμο, τη Βενετία και παρέμεινε στη Γένοβα από το 1623 μέχρι το 1627. Το 1632 επέστρεψε στο Λονδίνο όπου, εκτός από μερικά ταξίδια στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και στην Αμβέρσα, παρέμεινε έως τον θάνατό του ως ζωγράφος του βασιλιά Καρόλου Α’. Αν και ποτέ δεν λησμόνησε τη διδασκαλία του Ρούμπενς, στα ωριμότερα έργα του διακρίνεται η επίδραση της ιταλικής τέχνης και ιδιαίτερα της βενετσιάνικης ζωγραφικής. Τα σχήματά του γίνονται κομψότερα, το πλάσιμο πιο απαλό, το χρώμα πιο λιτό και συγκρατημένο. Παρά την αξία των μεγάλων θρησκευτικών συνθέσεών του –Η Σταύρωση (Βασιλικά Ανάκτορα, Γένοβα), Η Σύλληψη του Ιησού (συλλογή Κουκ, Ρίτσμοντ), Τοβίας (Πινακοθήκη Ντουράτσο-Τζουστινιάνι, Γένοβα)– οι προσωπογραφίες των πλούσιων Φλαμανδών αστών και των Ιταλών και των Άγγλων ευγενών είναι οι αντιπροσωπευτικές εκφράσεις της τέχνης του. «Τα τρία παιδιά του Κάρολου Α’ Στιούαρτ», έργο του Βαν Ντάικ (Σαβαουδική Πινακοθήκη του Τορίνο, Ιταλία).